Nóvember, ég hata nóvember. Leiðinlegasti mánuður ársins. Ég kem mér ekki til að gera neitt, það er alltaf dimmt, engin jólaljós og ég vil helst bara sofa. Neikvæðnin drýpur af hverju strái. Í dag semsagt gerði ég ekki neitt. Ég ætlaði á bókasafnið en frestaði því, ætlaði þá í staðinn að lesa allavega en kom mér ekki að því heldur. Endaði á því að gera andskotann ekki neitt. Verð að lesa á morgun og þrífa svoldið líka. Fjandinn.

Ekki bætir það nú heldur geðið að kaninn, eða hluti þeirra allavega, hefur kosið yfir sig runnann aftur. Fjögur ár í viðbót fær þessi vitleysingur að gera það sem hann vill sem valdamesti maður heims. Það er hægt að gera mikinn óskunda á fjórum árum og hver veit nema hann nái að toppa síðustu fjögur.

Arrrrg...

Enda samt á smá gleði hérna. Frétti á kommentakerfinu að Heiðrún frænka væri orðin föðursystir aftur og ég þá í leiðinni búin að eignast nýjan þremening. Alltaf gaman, til hamingju öll Sigga-"á-Melum"-fjölskylda. (Þetta var svoldið erfitt, gat ekki sagt Sigga-frænda-fjölskylda því það væri Siggi bróðir hennar mömmu og Siggi afabróðir hljómar asnalega en Sigginn sem ég er að tala um býr ekki lengur á Melum en samt segir maður alltaf og hefur alltaf sagt Siggi á Melum alveg eins og afi á Melum. Fjandinn að ég fari að segja afi í Reykjavík eða afi í Bólstaðarhlíðinni eða Siggi í Reykjavík, hljómar alveg út í hött, eða Siggi í ... veit ekki alveg hvar þau búa í Reykjavíkinni. Svo að Siggi á Melum er það. Ég er virkilega að skrifa þetta. Greinilegt að ég hef ekki gert neitt að viti í dag.)